"خستگی های یک آدم نسبتا خاص"

من میتوانم خسته باشم

می توانم هر چیزی را که دوست ندارم رویش بالا بیاورم .

می توانم کفرم دربیاید از هر چیز تکراری.

مثلا از بوی گند درختان در اول صبح اردیبهشت .

از جمله ی ( پول ندارم ) پدر

از باخت های پرسپولیس

از 1+ 5

از کنفرانس بیماری آسم

یا از همین پشه هایی که هر چه می کشی تمام نمی شوند

من می توانم متنفر باشم از اخلاق دختر همسایه که فکر می کند از دماغ فیل افتاده

از فکر به وقوع زلزله در ساعت 3 نیمه شب

از یک طرفه شدن تلفن همراه

از دبیر نچسب فیزیک

از جیغ های گوینده ی رادیو جوان

از خورشت آلو اسفناج

و خیلی چیز های دیگر که تو نمی توانی نگاهم را نسبت به آنها عوض کنی

من حق دارم به عنوان یک شهروند که دموکراسی را می تواند بدون نگاه از روی چیزی از حفظ بنویسد ، از هر چیزی که دلم بخواهد متنفر باشم .

حتی از تو...

.

.

.

نویسنده به اینجا که رسید دست نگه داشت .

کمی فکر کرد ...

او واقعا می توانست از  (( تو ))  متنفر باشد ...؟